Nazywam się Marzena Ewiak i dążę do dialogu świeżego myślenia projektowego
z manualnym doświadczeniem. Życie w epoce przesytu, nadprodukcji wzbudza tęsknotę
za więzią z przedmiotami, ludźmi i otoczeniem, za jakością i pięknem. Dostrzegam w tym
przełomowym momencie szansę na odrodzenie się rzemiosła skonfigurowanego z nowymi
technologiami, rzemiosła, które łączy refleksję z działaniem, niskie z wysokim, potrzeby
stechnicyzowanego społeczeństwa
z wiedzą rękodzielniczą.
